Potęga nadziei - Francine Rivers

Młoda Marta mieszkająca w Szwajcarii dostaje przykaz od umierającej matki, by wyjechała. Opuszczając znienawidzonego ojca i rozpieszczoną siostrę udaje się w podróż. Ponieważ ojciec zabronił jej chodzić do szkoły, z chęcią uczy się języków obcych. Pracuje w różnych miejscach poznaje wielu przychylnych jej ludzi, do których będzie pisać przez całe życie. W poszukiwaniu lepszej przyszłości udaje się w podróż do Kanady i tam, z zaoszczędzonych przez lata pracy pieniędzy, kupuje pensjonat do remontu. Tam właśnie trafia Nicolas Walter - jej przyszły mąż.

Po ślubie wyjeżdżają do ameryki, Marta rodzi pierwsze, bardzo słabiutkie dziecko. Za wszelką cenę nie chce dopuścić do tego, by Hildemara była taka jak jej młodsza siostra Elisa - usługująca, przepraszająca za wszystko, słaba. Następnie rodzi jeszcze trójkę dzieci - zdrowe i silne, które potrafią walczyć o swoje. Chłopiec pomaga ojcu w polu, jedna z dziewczynek jest artystką, druga bardzo dobrze szyje. Hildemara nagle ciężko choruje i trafia do szpitala. Tam poznaje pielęgniarki i już wie, kim chce być w przyszłości. Postanawia iść do szkoły pielęgniarskiej, ale matka nie chce jej pomóc. Postanawia zawalczyć o swoje i sama podejmuje się pracy. Oszczędza, a kiedy Marta widzi, że potrafi zawalczyć o swoje, pomagają córce w opłatach za szkołę.

Marta wzywa córkę, by przyjechała do domu, kiedy jej ociec jest umierający. Hilda opiekuję się ukochanym papą, jednak diagnoza nie daje nadziei - rak. Po pogrzebie ojca Hildemara zostaje w domu, by pomóc matce, zabiega o jej względy, lecz w końcu Marta wyrzuca ją z domu, by żyła własnym życiem. Hildemara spotyka miłość swojego życie - pielęgniarza, za którego później wychodzi, jednak wojna powołuje jej męża do wojska. Spodziewają się dziecka, więc Hilda wraca w rodzinne strony, do matki, z którą w końcu muszą się jakoś dogadać. Hildemara ciężko choruje, jednak nie śmie prosić matki o przyjazd. Marta dostrzega, że wychowała córkę bardzo surowo, wręcz niesprawiedliwie w stosunku do innych dzieci. Jest z niej dumna, o czum często pisze w listach do swojej przyjaciółki z dzieciństwa z Szwajcarii.